Παλλαδας ο Αλεξανδρευς και μερικά από τα ψεύδη των Νεοχριστιανών απολογητών.

Πρέπει να τονίσομε ευθύς αμέσως ότι το κράμα της ωμής βίας και του ασυ-

στόλου ψεύδους απετέλεσε και αποτελεί ειδική προτίμηση μέσων των χριστιανών τό-

σο εις την εξάπλωση αυτής της ιδιότυπης Ιουδαϊκής αιρέσεως όσο και εις την απολο-

γητική προπαγάνδα τους. Πολλάκις αυτά συνοδεύονται με αμάθεια,  έλλειψη ίχνους

κοινής λογικής, παντός είδους εσκεμμένης ή μη εσκεμμένης διαστρεβλώσεως, άρνη-

ση διορθώσεως υποδειχθέντων λαθών, συκοφαντίες, πρόκληση απατηλών εντυπώσε-

ων και καμία συστολή.  

Στα άρθρα μου: «Κατά της Χριστιανικής Απολογητικής» και  «Όστις θέλει οπί-

σω μου ελθείν...» κ. α. έχω εξηγήσει ότι αυτή η προτίμηση, εκτός του ότι υπήρχε ήδη

σε όλη την Παλαιάν Διαθήκην, που είναι η βάση του εβραιοχριστιανισμού. Στον Χρι-

στιανισμό  (ή την εβραιοχριστιανική μάστιγα όπως προτιμώ ακριβέστερα να τον απο-

καλώ)  άρχισε και θεμελιώθηκε με τον πρώτο επίσημο συγγραφέα και θεολόγο του, 

τον Απόστολο Παύλο, και συνεχίστηκε με τους Πατέρες, τον κλήρο, τους μοναχούς, 

κλπ. Διαβάστε αυτά τα άρθρα για να δείτε και να ελέγξετε μόνοι σας τις λεπτομέρει-

ες, τα στοιχεία και όλη την τεκμηρίωση που παραθέτω. Ιδού ένα απλό παραδειγματά-

κι μέσα από τα πολλά και διάφορα: 

«ει γάρ η αλήθεια του Θεού εν τω εμώ ψεύσματι επερίσσευσεν εις την

δόξαν αυτού, τί έτι καγώ ως αμαρτωλός κρίνομαι,».  

Μετάφραση: 

«Εάν διά τoυ ψεύδoυς μoυ η αλήθεια τoυ Θεoύ κατεδείχθη μεγάλη

πρoς δόξαν τoυ, γιατί ακόμη κατακρίνoμαι ως αμαρτωλός;».  

― Απόστολος Παύλος, Προς Ρωμαίους Επιστολή, 3: 7. ―

Εκτός απ’ αυτήν την βαρύγδουπη αναφορά, οι ομολογίες του Παύλου διά χρήση ψεύ-

δους και δόλου από τον ίδιο υπάρχουν ή σαφώς εννοούνται και στους εξής στίχους: 

Πράξεις 9: 22, Α΄ Πρoς Κoρινθίoυς 6: 12, 9: 19-23, 10: 23. Β΄ Πρoς Κoρινθίoυς 5: 13, 

12: 16, Προς Φιλιππησίους 1: 15-18. Μελετείστε τους, μεταφράστε τους και ερμηνεύ-

σετε τους και εξακριβώσατε μόνοι σας εάν εμείς έχομε δίκιο.  Δώστε λοιπόν μόνοι

σας ειλικρινή, αμερόληπτη και ικανοποιητική απάντηση στους εαυτούς σας. 

Αυτά τα ψέματα και η βία, οσάκις είναι δυνατή, συνεχίζονται ακόμα και σή-

μερα. Ψάχνοντας λοιπόν στο διαδίκτυο το λήμμα: «Νεοκλής Φιλάδελφος», μέσω του

Google και Yahoo, βρήκα εντός τριών σελίδων αναφορών, άλλων σωστών και άλλων

διαστρεβλωμένων ή ψευδών, και το εξής το οποίο μπορείτε να βρείτε και να το δια-

βάσετε όλο: 

ESOTERICA.gr Forums ! – O “ΠΑΛΛΑΔΑΣ”  ΚΑΙ Ο

ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ -.- = ΜΥΘΟΣ ...

Νεοκλής Φιλάδελφος.  (μόνο αυτός γνωρίζει αυτόν τον φιλόσοφο

κανείς άλλος!  Ούτε η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια!)  Ο

Φιλάδελφος και πάλι συνεχίζει με τα ... 

www.esoterica.gr/FORUMS/topic.asp?Topic_ID=3026&ARCHIVE=- 

40k – Cached-Similar Pages2

Αν δεν ήταν για τον Παλλαδά δεν θα ασχολιόμουνα να απαντήσω σε τέτοια

υποκείμενα, τα οποία δεν αξίζουν κανένα σεβασμό και καμία προσοχή. Όχι μόνο τα

περισσότερα τελούν εν ανωνυμία και αφάνεια αλλά ούτε ειλικρίνεια διαθέτουν όπως

και δεν κατέχουν κοινό νου ή γνώση για να σκέπτονται προτού γράψουν κάτι. Πιο πι-

θανόν όμως είναι ότι ψεύδονται επίτηδες μη έχοντας τίποτα άλλο, παρά μόνο το ψεύ-

δος, να αντιτάξουν στα επιχειρήματα που παραθέτονται από άλλους. Βεβαίως γνωρί-

ζουν καλώς το επικρατούν περιβάλλον της αμαθείας, της απροθυμίας για γνώση και

έρευνα και της  «πλάκας», και έτσι μπορούν να ρίχνουν όση λάσπη διαθέτουν για να

θολώνουν έτι περισσότερο τα λιμνάζοντα ύδατα. Μόνο έτσι δύνανται να καταφέρ-

νουν κάτι προς δόξαν του Γιαχβέχ και του υιού του Γιοσσούαχ. Δηλαδή χαίρονται και

κομπάζουν μεταξύ αδαών, αφελών, ανεξετάστων, φοβισμένων και αγραμμάτων με το

να επαναλαμβάνουν τα κλισέ τους και να αποκρύπτουν την αλήθεια. 

Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο πολύ σπουδαίος μελετητής και ερευνητής Παν. 

Μαρίνης με την Ελληνική Εταιρεία Αρχαιοφίλων και την επιτροπή για την ανα-

γνώριση της Ελληνικής Θρησκείας απήντησαν εφ’ όλης της ύλης σε πολλά και διά-

φορα ψεύδη τέτοιων ανωνύμων αρχετύπων στην εξαιρετική και αρκετά πλήρη συλλο-

γική εργασία τους με τίτλο:  

Απάντησις

εις τό χριστιανικόν κείμενον-λίβελλον

«Κοινότοπα Αρχαιολατρικά Παραμύθια» 

την οποία ενθέρμως συστήνομε προς μελέτη.  

Αυτά τα ψεύδη και όλες τις κακοήθειές τους τα δημοσίευαν σταθερώς ανωνύ-

μως σε διαφόρους διαδικτυακούς φορείς και στο διδακτικό μέσο:  το περιοδικό Κα-

ρουχαρείον.  Η απάντηση σ’  αυτά εδόθη στο Καρουχαρείον,  τεύχος 84,  Απρίλιος

2006,  και στον διαδικτυακό χώρο. Αν χρησιμοποιείτε υπολογιστή πατήστε εκεί που

γράφει: «Αρχείον PDF», στο τέλος της εξής αναφοράς: 

Θεμελιῶδες κείμενον:  ἐφ᾽ ὅλης τῆς ὕλης ἀπάντησις εἰς τὸν

ἀνώνυμον λίβελλον ὑπὸ τὸν τίτλον  «Κοινότοπα ἀρχαιολατρικὰ

παραμύθια». [συγγραφή: Ἐπιτροπὴ διὰ τὴν Ἀναγνώρισιν τῆς Ἑλληνι-

κῆς Θρησκείας] Ἀρχεῖον PDF

Εκτός από μια περιστασιακή αναφορά στο άρθρο μου «Ο Απόστολος Παύλος

μέσα από τις Πράξεις και τις Επιστολές  (και όχι μόνον)» και μια άλλη συντομότατη

εντός μιάς επιστολής μου περί απομυθοποιήσεως, τον ποιητή και επιγραμματογράφο

Παλλαδά τον Αλεξανδρέα τον αναφέρω ως εξής στα παρακάτω δύο μόνο σημεία του

άρθρου μου: 

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ

(1) «Καθώς όμως οι αντιφάσεις τους δεν λείπουν από πουθενά, ούτε από τα γραπτά

τους ούτε από τις τακτικές και πράξεις τους,  έτσι και εδώ έχομε μια αντίφαση.  Ο

θλιβερός επιγραμματογράφος και ποιητής Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (περίπου 365 – 

420 Κ. Ε.) περιγράφει αυτή την αντιφατικότητα των μοναχών στο εξής δίστιχο, επί-

γραμμα: 3

Ει μοναχοί , τί τοσοίδε; τοσοίδε δέ, πώς πάλι μούνοι; 

ώ πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα.» 

[Στο παρόν άρθρο εγκλείω και την μετάφραση: 

«Εάν είναι μοναχοί, τότε πώς είναι τόσοι; Αν είναι δε τόσοι, τότε πάλι πώς είναι μόνοι; 

Ώ πλήθος των μοναχών είστε ψευδής μονάδα.» 

Τί αποκομίζετε από το νόημα αυτού του επιγράμματος;] 

(2) «Διά δε τους Έλληνες αφιερώνω το παρακάτω τετράστιχο του θλιβερού και με-

λαγχολικού επιγραμματογράφου Παλλαδά του Αλεξανδρέως (365-420  Κ.  Ε.),  ο

οποίος με τα σοβαρά και σκωπτικά συνάμα επιγράμματά του περιγράφει όλη τη θλί-

ψη και την οικτρή κατάσταση,  πραγματική συμφορά,  που δημιουργήθηκε στην Ελ-

ληνική οικουμένη με την επικράτηση του Χριστιανισμού  (με απλά λόγια της εβραιο-

χριστιανικής μάστιγας) κατά τα χρόνια της ζωής του. Αυτό εν πολλοίς αντιπροσωπεύ-

ει και τη σημερινή κατάσταση όχι μόνο λόγω του εβραιοχριστιανισμού αλλά και λό-

γω όλων των κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών καταστάσεων της σύγχρονης επο-

χής. 

Άρα μή θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον, 

Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες

όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον; 

ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος; » 

[Στο παρόν άρθρο εγκλείω και την μετάφραση: 

«Μήπως ενώ έχομε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν, 

εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά

νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο; 

ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;» 

Τί αποκομίζετε από το νόημα αυτού του επιγράμματος;] 

Πρώτο: Πουθενά δεν έβαλα την λέξη «φιλόσοφος». Γράφω: «Ο θλιβερός επι-

γραμματογράφος και ποιητής...» κλπ. Άρα εδώ, αυτοί οι άγνωστοι ανώνυμοι έγραψαν

ένα ψέμα. Αλλά και φιλόσοφο να τον έχει αναφέρει κάπου κάποιος είτε εξ αγνοίας εί-

τε εκ παραδρομής είτε εκ συγχύσεως, τότε ο αντικειμενικός και ειλικρινής ερευνητής

και μελετητής δεν δράττεται αυτής της ευκαιρίας για να ρίξει λάσπη αλλά το υποδει-

κνύει ως πραγματολογικό λάθος στον γράψαντα και συστήνει την διόρθωσή του. Δεν

πάει να αυγατίσει με τέτοιου είδους φτηνιάρικες και κομπλεξικές ευκαιρίες! Αυτές οι

ενέργειες αποδεικνύουν πολύ χαμηλό και σκόπιμο επίπεδο και προδίδουν το ποιόν

του χαρακτήρα αυτών των υποκειμένων! Διότι το ζήτημα είναι η ανεύρεση της αλή-

θειας και όχι ποιος θα καταφέρει όσα πιο πολλά αντικανονικά χτυπήματα μπορεί για

να νικήσει μια αντικανονική πυγμαχία. Βεβαίως, τα επιγράμματα και τα ποιήματα του

Παλλαδά περιέχουν πάρα πολλές και βαθιές φιλοσοφικές σκέψεις και ημπορούν να

κεντρίσουν πολλές φιλοσοφικές και ιστορικές συζητήσεις. 

Δεύτερο: Αυτές οι «υπερδιάνοιες» δεν σκέφτηκαν(;) ότι όσο φαντασμένος και

να ήμουν δεν θα ήταν δυνατόν να γράψω αυτά εδώ επειδή έτσι μου κατέβηκαν στην

ξερή ουρανοκατέβατα! Βλέπετε δεν με φωτίζει, όπως αυτούς, το Άγιο Πνεύμα! Αυτό4

σημαίνει ότι εγώ και οποιοσδήποτε άλλος σοβαρός μελετητής και ερευνητής δεν θα

μπορούσε να δημιουργήσει με την φαντασία του:  το όνομα,  τα επιγράμματα εις

άπταιστο γλώσσα της εποχής εκείνης, τις χρονολογίες και τα τοπωνύμια. Αλλά βλέ-

πετε: όποιος έχει την μύγα του μυθομανή, του ψευδεπίγραφου, του απόκρυφου, κλπ, 

μυγιάζεται! 

Τρίτο: Ή δεν έψαξαν καλά στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, ή η σελί-

δα της έλλειπε απ’ αυτήν που είχαν στα χέρια τους ή κάτι άλλο συνέβη! Στην Μιννε-

σότα που διαμένω και γράφω δεν έκανα τον κόπο να κουβαλήσω μαζί μου πάνω από

τριάντα βαρείς τόμους της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας και να την ψάξω μό-

νος μου. Αν όμως δεν το δω με τα μάτια μου, δεν πιστεύω ούτε προς στιγμήν ότι αυτή

η μεγάλη εγκυκλοπαίδεια δεν αναφέρει τον Παλλαδά. Βεβαίως έχομε στην διάθεση

μας την Encyclopaedia Britannica και την Encyclοpaedia Americana. Αυτοί οι «κύρι-

οι» λοιπόν πρέπει να ψεύδονται ασύστολα ξανά και ξανά,  ή είναι εντελώς απρόσε-

κτοι, ανεξέταστοι και «άρπα κόλλα», ή δεν κοίταξαν καμιά εγκυκλοπαίδεια, ή η εγκυ-

κλοπαίδεια την οποίαν κοίταξαν ήταν κάποιο έκτρωμα της κανονικής Μεγάλης Ελλη-

νικής Εγκυκλοπαίδειας.  Τί εμπιστοσύνη να έχει λοιπόν κανείς σε όσα γράφουν και

τολμούν να διαδίδουν; 

Τέταρτο: Ας υποθέσομε όμως προς στιγμήν ότι πράγματι η Μεγάλη Ελληνική

Εγκυκλοπαίδεια δεν αναφέρει τίποτα περί Παλλαδά. Τότε τί σημαίνει αυτό; Απλού-

στατα αυτό σημαίνει ότι η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια έχει ένα καινό σ’ αυτό

το σημείο και πρέπει να συμπληρωθεί. Ή μπορεί και να σημαίνει ότι δεν είναι καλή, 

πλήρης και αντικειμενική εγκυκλοπαίδεια. Εν τοιαύτη περιπτώσει ας είναι καλά τό-

σες άλλες ξενόγλωσσες εγκυκλοπαίδειες που τον αναφέρουν,  αφού η Ελληνική δεν

τον καταδέχτηκε  (και πάλι, μόνο αν αυτό είναι αλήθεια που δεν το πιστεύω) και έτσι

πολλοί νεοέλληνες χριστιανοί μαχητές του Γιοσσούαχ είναι πάρα πολύ χαρούμενοι

γι’ αυτό! Πολύ ωραία! 

   Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν αναφέρομε ότι: 

(1) Το όνομα του Παλλαδά το αναφέρει ο συγγραφέας Μάριος Βερέττας στο

βιβλίο του  «Μέγα Ονομαστικό»  σελίδα 339,  έκδοση τρίτη, 1997,  και συγκεκριμένα

γράφει: 

«Παλλαδάς επιγραμματογράφος από την Αλεξάνδρεια ή τη Χαλκίδα, σύγχρο-

νος τού Θεμίστιου.» 

(2) Στην σελίδα 225 της Ανθολογίας της Αρχαίας Ελληνικής Λυρικής Ποιήσε-

ως του καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών Σίμου Μενάρδου με τίτλο: 

«Στέφανος», ευρίσκομε περί Παλλαδά τα εξής εισαγωγικά στοιχεία: 

«ΠΑΛΛΑΔΑΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ

(Περίπου 365-420 μ. Χ.). 

Ο πικρότατος τών Ελλήνων επιγραμματοποιών, πτωχοδάσκαλος τής Αλεξαν-

δρείας, εμυκτήρισε, πλήν τών άλλων, τά πλήθη τών μοναχών τής Αιγύπτου καί όταν

οι Χριστιανοί ελιθοβόλησαν τήν Υπατίαν,  έγραψε στίχους εις τιμήν της.  Σώζονται

πλέον ή 150 επιγράμματά του, όπου ειρωνεύεται τά θρησκευτικά δόγματα καί τάς φι-

λοσοφικάς θεωρίας, εφάμιλλος τών μεγάλων σαρκαστών, τού Ιουβενάλι, τού Σουίφτ

καί τού Βολταίρου. Υπερέχει κυρίως εις τήν σοβαρότητα τού σαρκασμού.» 5

(3)  Αυτά τα λόγια λοιπόν αποτελούν την εισαγωγή των επιγραμμάτων του

Παλλαδά στο ανωτέρω βιβλίο του κυρίου καθηγητή. Τα επιγράμματα αυτά έφτασαν

στα χέρια μου μέσω συγγενικού μου προσώπου που του τα έδωσε Πορτογάλος συλ-

λέκτης και ερευνητής του Παλλάδά, αφού η άγνοια και η αχαριστία των περισσοτέ-

ρων Νεοελλήνων και δη των χριστιανών «του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού(;)» τον

έχει εξαφανίσει από το ελληνικό προσκήνιο. Έχει μεταφραστεί ακόμα και στα Πορτο-

γαλικά,  αλλά οι νεοέλληνες χριστιανοί τον αγνοούν και επαίρονται διά την άγνοιά

τους. 

(4) Ακολούθως αναγράφω μετάφραση, από τα Γαλλικά, όλων όσων αναφέρει

εισαγωγικά περί Παλλαδά η γνωστή Γαλλίδα φιλέλλην, καθηγήτρια, λογοτέχνις, και

μέλος της γαλλικής ακαδημίας, Marguerite Yourcenar. Αυτά τα αναφέρει ως εισα-

γωγή στα επιγράμματά του,  εντός της Ανθολογίας της Αρχαίας Ελληνικής Λυρικής

Ποιήσεως την οποίαν η ίδια εξέδωσε με τίτλο: “La Couronne et la Lyre” («Ο Στέφα-

νος και η Λύρα»). Ευτυχώς που βρέθηκε μια Γαλλίδα να μας βάλλει τα γυαλιά, αφού

οι αχάριστοι Νεοέλληνες και προπάντων οι ελληνοχριστιανοί αγνοούν τους Αρχαίους

Έλληνες ποιητές κλπ., και όχι μόνο χαίρονται για την άγνοια τους αλλά προσπαθούν

και να την προωθήσουν! Οπότε αφού διαβάσετε το κείμενο αυτό της Γαλλίδας καθη-

γήτριας, κρίνετε και βγάλετε πολλά σπουδαία συμπεράσματα που έπονται από τα πο-

λύ σπουδαία στοιχεία που περιέχει και τα οποία καλείστε να υπογραμμίσετε. 

«ΠΑΛΛΑΔΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ

Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια κατά τα τέλη του 4

ου

μ. Χ. αιώνα, ο Παλλαδάς

είναι μια παράξενη μορφή αυτής της μεταβατικής εποχής,  του λυκόφωτος ανάμεσα

στον θάνατο του αρχαίου κόσμου και τον θρίαμβο του επίσημου Χριστιανισμού. 

Από τα εκατόν πενήντα επιγράμματά του που έχουν περιληφθεί στην Παλατι-

νή Ανθολογία [*], τα τρία τέταρτα είναι σχεδόν αδιάφορα, ή παρουσιάζουν ενδιαφέ-

ρον μόνο ως πορτραίτο του δημιουργού τους.  Τα υπόλοιπα διασκεδάζουν,  ξαφνιά-

ζουν, αναστατώνουν. 

[Υποσημείωση *: Η Παλατινή Ανθολογία είναι μια συλλογή των Αρχαίων Ελλήνων

Λυρικών Ποιητών.  Περιλαμβάνει σχεδόν όλα όσα έχουν διασωθεί απ’  αυτούς τους

μεγάλους ποιητές, τα οποία, εξ όσων γνωρίζομε, είναι πάρα πολύ ολίγα σε σχέση με

όλα όσα είχαν γράψει. Ας είναι καλά οι χριστιανοί που κατέστρεψαν και εξαφάνισαν

σχεδόν τα πάντα...  Αλλιώς πώς θα είχαν γίνει κατεστημένο εδώ και πολλά χρόνια

μέχρι και σήμερον!] 

Ήταν εθνικός,  όπως οι περισσότεροι λόγιοι της εποχής του, ─ που βαθιά

διαποτισμένοι από τον αρχαίο πολιτισμό ─ δεν μπορούσαν να αποσυνδεθούν από

τους Θεούς του Ομήρου. Γραμματοδιδάσκαλος στην Αλεξάνδρεια, απεκόμισε από το

επάγγελμά του απογοητεύσεις, αφού απολύθηκε από τον εργοδότη του, τον γραμμα-

τικό Δοσίθεο. Απένταρος,  εμφανίζεται να πωλεί ποιήματα του Καλλιμάχου και του

Πινδάρου για να ζήσει την γυναίκα του, που δεν την αγαπούσε, και να συντηρήσει το

φτωχικό νοικοκυριό του. Κάπου εξομολογείται ότι έχει κουραστεί από τους συζυγι-

κούς καυγάδες, αλλά και από το να ακούει ολοχρονίς τους μαθητές του να συλλαβί-

ζουν την  «Μήνιν Αχιλήος» (την οργήν του Αχιλλέως), την πρώτη ραψωδία της Ιλιά-

δος απ’ όπου οι Αρχαίοι αντλούσαν παραδείγματα και συνήγαν γραμματικούς κανό-

νες.  Είναι ένας φτωχοφουκαράς και συνάμα σχολαστικός,  με όλα τα συνακόλουθα

ελαττώματα:  άχαρα δασκαλίστικα αστεία·  απληστία παρασίτου για τα δείπνα που6

προσφέρονται στην πόλη·  γκρίνια όταν διαπιστώνει ότι δεν σερβίρονται σπουδαία

κρασιά στο τραπέζι όπου βρίσκεται ή ότι το φαγητό είναι κατώτερο των προσδοκιών

που δημιουργούν τα ωραία ασημικά.  Ωστόσο,  αυτός ο Αλεξανδρινός μικροαστός, 

χαίρεται ακόμα κάποια ψιχία διανοητικής πολυτελείας ─ ό,τι απομένει από έναν λαμ-

πρό πολιτισμό που οδεύει προς το τέλος. Πηγαίνει στο θέατρο να δει κλασικά έργα ή

μίμους και έχει τη στυφή ευχαρίστηση να ειρωνευτεί τους ηθοποιούς.  Το υψηλού

ύφους επίγραμμα το οποίο τον εμφανίζει να παρακολουθεί τα μαθήματα της Υπατίας

─ διαπρεπούς μαθηματικού και φιλοσόφου,  η οποία δολοφονήθηκε άγρια το 415 

στους δρόμους της Αλεξανδρείας από τον χριστιανικό συρφετό ─ μάλλον θα πρέπει

να το έγραψε στα χρόνια των σπουδών του· αν είχε γραφεί μετά τον θάνατο αυτής της

μεγάλης γυναικείας φυσιογνωμίας, η πικρία και η φρίκη θα το είχαν σίγουρα διαποτί-

σει. 

Εξ άλλου, αυτός ο Έλληνας, που έγινε μάρτυρας της δίωξης των εθνικών από

τον Θεοδόσιο και, εν συνεχεία, της απαγόρευσης της θρησκείας τους από τον Αρκά-

διο, σημειώνει αυτή την αλλαγή καταστάσεως με τρόπο που βλέπουν τα γεγονότα οι

περισσότεροι σύγχρονοι του: από σκοπιά ανεκδοτολογική ή με αναφορές φαινομενι-

κά ασήμαντες, που εντούτοις στο έργο του εναλλάσσονται με σύντομα ποιήματα, έκ-

φραση βαθιάς θλίψης, για τα οποία θα μιλήσομε παρακάτω. Αισθανόμαστε ότι συχνά

συνοδεύει τους αστεϊσμούς του με έναν πικρό μορφασμό,  όταν π.  χ.  μιλάει για τα

χάλκινα αγάλματα των Θεών που καταλήγουν στο χυτήριο ή μεταμφιέζονται σε χρι-

στιανούς αγίους, για μια εταίρα που, αφού δεν μπορεί πια να ορκίζεται στους δώδεκα

Θεούς,  θα ορκίζεται στους δώδεκα αποστόλους. Μισεί τους μοναχούς της ερήμου, 

δήθεν «μοναχούς», που ως ένοπλες ομάδες κατεβαίνουν στην Αλεξάνδρεια για να εξ-

εγείρουν τον όχλο· μισεί, όπως μάλλον θα κάναμε και ‘μεις στη θέση του, τον επιθετι-

κό δογματισμό, που ήταν για τους μη χριστιανούς η άμεσα ορατή πλευρά της νέας δι-

δασκαλίας. Οι στίχοι του για τους «Έλληνες», δηλαδή τους Εθνικούς (είναι ενδεικτι-

κό ότι για ένα διάστημα η ίδια λέξη δηλώνει και τις δύο έννοιες) που επιζούν έκπλη-

κτοι σε μια κοινωνία όπου όλα όσα είχαν γι’ αυτούς αξία μοιάζουν νεκρά, είναι μια

από τις πικρότερες διαπιστώσεις που έχομε για το τέλος ενός κόσμου. 

Όπως οι προσωπικές μικροαπογοητεύσεις του Παλλαδά έρχονται  (για μας

τουλάχιστον)  σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την τραγικο-κωμωδία μιας θρησκείας

και μιας κοινωνίας που μεταμορφώνεται, το ίδιο και η πικρία για έναν ετοιμοθάνατο

πολιτισμό υποτάσσεται,  για  ‘κείνον,  στην τραγική αίσθηση της ανθρώπινης μοίρας

γενικότερα.  Βεβαίως,  η έλλειψη αυταπάτης υπήρξε πάντοτε ελληνική αρετή:  είναι

αδύνατο να περιγραφεί με μεγαλύτερη δύναμη απ’ ότι στον Σόλωνα ή τον Θέογνι η

διπλή τραγωδία της ζωής και του θανάτου. Αλλά για κείνους η ζωή συνδυάζει σκλη-

ρότητα και ευγένεια. Η ασχήμια και η ποταπότητα του σαρκίου αποτελεί, αντιθέτως, 

μια σχεδόν νοσηρή έμμονη ιδέα για τον Παλλαδά. Στην πραγματικότητα, η απαξιωτι-

κή αυτή στάση είναι καινούργια για τους ποιητές, αλλά όχι για τους φιλοσόφους: οι

κυνικοί και οι στωικοί τα είχαν ήδη πει όλα αυτά ─ κυρίως για να ενδυναμώσουν και

να εξαίρουν, μέσω της αντίθεσης, την ανθρώπινη ψυχή. Ο Παλλάδάς πιστεύει λιγό-

τερο στις δυνατότητες του ανθρώπου. Εντούτοις δεν σκέπτεται όπως οι μοναχοί τους

οποίους χλευάζει, αλλά και τους μοιάζει όσον αφορά την περιφρόνηση της σάρκας, 

να καταφύγει στην έρημο εγκαταλείποντας έναν κόσμο παραδομένο στο κακό. Αλλά

ούτε και τα μεγαλειώδη όνειρα του νεοπλατωνισμού και του ερημιτισμού ─ το κατα-

φύγιο των εκλεκτότερων πνευμάτων μεταξύ των συγχρόνων εθνικών ─ του ταιριά-

ζουν· και είναι, μεταξύ άλλων, αυτή η έλλειψη ορμής που τον καθιστά αξιόπιστο μάρ-

τυρα μιας σκοτεινής νύχτας. Οι στίχοι αυτού του φτωχοδάσκαλου της αλεξανδρινής

σχολής προεικονίζουν κάποτε τους βαρύθυμους μονόλογους του Hamlet  στον7

Shakespeare,  την καυστική σάτιρα του Swift,  τη μελαγχολική ονειροπόληση του

Baudelaire. Τις στιγμές αυτές ο Παλλαδάς ανήκει στη μεγάλη ποίηση.» 

Ενώ αυτά μας έχει γράψει η Γαλλίδα φιλέλλην Marguerite Yourcenar, 

μερικοί νεοέλληνες χριστιανοί καυχώνται ότι η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τον

αγνοεί, και χαίρονται γι’ αυτό, και ότι τέτοιο πρόσωπο είναι δημιούργημα της φαντα-

σίας του Ιωάννου, Νεοκλέους Φιλαδέλφου, Μ. Ρούσσου. Πολύ κολακευτικοί αυτοί οι

ισχυρισμοί για την δύναμη και την ικανότητα της φαντασίας του Νεοκλέους! Αυτά

είναι τα χάλια τους και τα φρικτά χάλια της σημερινής Ελλάδος! 

Επειδή ταιριάζει απόλυτα στην παρούσα περίσταση,  υπενθυμίζω εδώ το

παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο μου «Κατά της Χριστιανικής Απολογητικής», πε-

ρί των μέσων των οποίων μετέρχονται όλοι αυτοί οι χριστιανάρες προκειμένου να

επιτύχουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο  «τον ύψιστον σκοπόν τους προς δόξαν

Γιαχβέχ και του υιού του Γιοσσούαχ»: 

«Όπως λοιπόν ο αείμνηστος Robert Taylor [1]  μας γράφει συχνά στα συγ-

γράμματά [2]  του,  το πιο πειστικό,  κατά τη γνώμη του,  κριτήριο για την απόρριψη

της ιστορικότητας του Ιησού και όλων όσων πρεσβεύει η Χριστιανική θρησκεία είναι

το ότι ο ίδιος και όλοι οι ορθολογιστές και σκεπτικιστές μέχρι την εποχή του έπρεπε

να υποφέρουν στον μέγιστο βαθμό το μίσος,  την ατιμία,  τη διαβολή και στο τέλος

φυλακίσεις και βασανιστήρια από τους Χριστιανούς απολογητές και αξιωματούχους, 

για τις ερωτήσεις και αντιρρήσεις που τους υπέβαλαν. Έχομε βεβαίως το θεολογικό

παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου: Α΄ Προς Τιμόθεον 1: 20:  

«ων εστιν Υμέναιος και Αλέξανδρος,  ους παρέδωκα τω σατανά,  ίνα

παιδευθώσι μη βλασφημείν.»  

Ο Παύλος ξέρει καλά να διαβολοστέλλει,  όπως το είχε ξανακάνει στην Α΄ Προς

Κορινθίους 5: 5! Βλέπε και Β΄ Προς Τιμόθεον 2: 16-18:  

«τας δε βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο·  επί πλείον γαρ προκό-

ψουσιν ασεβείας, και ο λόγος αυτών ως γάγγραινα νομήν έξει· ων εστιν

Υμέναιος και Φιλητός,  οίτινες περί την αλήθειαν ηστόχησαν,  λέγοντες

την ανάστασιν ήδη γεγονέναι, και ανατρέπουσι την τινων πίστιν.».  

Έτσι και ο Taylor,  εκτός από διάφορα χρηματικά πρόστιμα που του επεβλήθησαν, 

υβρίστηκε, συκοφαντήθηκε και στο τέλος φυλακίστηκε και βασανίστηκε δύο φορές. 

Στα συγγράμματά του λοιπόν γράφει αρκετές φορές ότι επί τέλους κατάλαβε, εξ ιδίας

πείρας,  ποια είναι τα μόνα πειστικά και αποστομωτικά επιχειρήματα των Χριστια-

νών... Δυστυχώς, και η σημερινή κατάσταση οδηγεί σταθερά την κοινωνία στον ίδιο

βλακώδη και τυραννικό μεσαίωνα, αν δεν αντιδράσουν όλοι όσοι καταλαβαίνουν πέ-

ραν των θρησκευτικών πίστεων και δεισιδαιμονιών.  Τα μεγάλα πνεύματα οφείλουν

να κάνουν κάτι πάλι, αλλιώς μαύρες και σκοτεινές μέρες περιμένουν την ανθρωπότη-

τα... 

[Υποσημείωση 1: Robert Taylor, Edmonton της Αγγλίας 18-8-1784, Tours της Γαλλίας 5-6-1844. 

Αγγλικανός ευαγγελικός ιερέας που απεσκίρτησε από τον Χριστιανισμό όταν μελέτησε αρκετά και

ανεκάλυψε την τρομακτική αντιφατικότητα,  τα λάθη,  την ανακολουθία και την καταστροφικότητα

αυτής της θρησκείας. Στο τέλος κατέληξε απλώς θεϊστής όπως γράφει ο ίδιος.] 8

[Υποσημείωση 2:  (1) The Diegesis, Kessinger Publishing, or Health Research Publications. (2) 

Syntagma of the Evidence of the Christian Religion, Kessinger Publishing. (3) The Devil’s Pulpit, 

Kessinger Publishing.]» 

(5) Τελειώνοντας με τον Παλλάδα αναγράφω άλλο ένα λακωνικό επίγραμμά

του το οποίο παρά την συντομία του φανερώνει πολύ περιγραφικά και νοηματικά όλη

την μανία και την  «εκτίμηση»  των χριστιανών της εποχής του εναντίον των έργων

τέχνης, των αγαλμάτων, του έρωτα, κλπ: 

Χαλκοτύπος τόν Έρωτα μεταλλάξας επόησε

τήγανον, ουκ αλόγως όττι καί αυτό φλέγει. 

(Οι λέξεις  «επόησε» και  «όττι» δεν είναι λάθος. Ο ποιητής τις γράφει έτσι.) Εδώ βέ-

βαια θα κάνομε ερμηνεία και όχι απλώς μετάφραση:  

«Ένας  (χριστιανός)  χαλκουργός αφού έλειωσε το χάλκινο αγαλματίδιο

του  (Θεού) Έρωτα έφτιαξε  (ένα)  τηγάνι. [Και ο ποιητής συνεχίζει με το

θλιβερό και σκωπτικό ύφος:]  Δεν έπραξε όμως παράλογα καθ’  ότι και

αυτό (το τηγάνι) καίει (όπως και ο έρωτας).»  

Σας άρεσε; Μήπως πίσω απ’ αυτό το τηγάνι βλέπετε και την κονιορτοποίηση των ελ-

ληνικών έργων τέχνης, των βιβλιοθηκών, των κτηρίων  (αληθινών θαυμάτων του κό-

σμου),  των αρχών και αισθημάτων του ελληνικού πολιτισμού; Τί λέτε; Εμείς έχομε

πει και γράψει πολλά. Τώρα είναι η σειρά σας αγαπητοί αναγνώστες. Κρίνετε,  επε-

κτείνετε και κάνετε και ‘σεις το κατά δύναμη. 

Ολίγα ακόμα ψεύδη των νεοελλήνων νεοχριστιανών απολογητών

Υπάρχει μια ανώνυμη ομάδα που κρύβεται και έχει αυτοονομαστεί  «ορθόδο-

ξη ομάδα δογματικής έρευνας, ή ΟΟDE», η οποία έχει διασπείρει πλείστα όσα ψεύδη

εναντίον μου, μερικά από τα οποία είναι επί προσωπικού επιπέδου ενώ κανένας τους

δεν με γνωρίζει προσωπικώς,  και έχει διαπράξει πάρα πολλές εσκεμμένες διαστρε-

βλώσεις εναντίον των γραπτών μου.  

Πολλές φορές τους έχω διαμηνύσει ότι είμαι αθεϊστής σύμφωνα με τους ορι-

σμούς των Russell και Wittgenstein, όπως έχω αναλύσει το άρθρο μου «Περί Σκεπτι-

κισμού», αλλά αυτοί επιμένουν να διασπείρουν ότι είμαι παγανιστής, ειδωλολάτρης, 

πολυθεϊστής,  νεοπαγανιστής,  όργανο του σατανά,  δήθεν άθεος,  κλπ.  Σαν απόδειξη

παρουσιάζουν το γεγονός ότι έχω φίλους και συνεργάτες αρχαιόφιλους, κλπ. Τα ίδια

έχουν διασπείρει για τον φίλο μου ερευνητή κ. Μιχάλη Καλόπουλο ο οποίος σαφώς

και απεριφράστως τους έχει δηλώσει ότι δεν έχει μεταφυσικές ανησυχίες και είναι

σκεπτικιστής. Καλά και σώνει θέλουν να πούνε ότι δεν έχομε το θάρρος της γνώμης

μας και του τι είμαστε για να ομολογήσομε ευθαρσώς και απεριφράστως αυτό που

εμείς είμαστε, αλλά όπως θέλουν να πιστεύουν υποκρινόμαστε. Φαίνεται ότι σύμφω-

να με την λογική τους και την ψυχολογική ανάλυση του φαινομένου της προβολής, 

επειδή αυτοί έχουν και υποφέρουν απ’ αυτό το σύμπλεγμα, το ίδιο πρέπει να συμβαί-

νει και με όλους τους άλλους. 

Σε ένα άρθρο τους με τίτλο: «Ήταν η "αποκοπή" εκτέλεση ή ευνουχισμός;» 

προσπαθούν να δώσουν μια κάποια απάντηση στο ένα και μόνον χιλιοστό του άρ-9

θρου μου «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...». (Εξετάστε το άρθρο αυτό προσεκτικά!). 

Εκεί λοιπόν αρχίζουν με την εξής εισαγωγή: 

«Μεταξύ πολλών άλλων κακοηθειών και διαστρεβλώσεων, σε ένα ανόη-

το και κακοήθες κείμενο που κυκλοφορεί μεταξύ αθεοπαγανιστών ο δή-

θεν άθεος  (στην πραγματικότητα φανατικός αντιχριστιανός συνεργάτης

των πολυθεϊστών)  Ι.  Ρούσσος,  ισχυρίζεται ότι στο χωρίο Γαλάτας 5/ε: 

12, υπάρχει δήθεν η ιδεολογική θεμελίωση της... Ιεράς Εξέτασης. Όμως

τα στοιχεία δείχνουν διαφορετικά πράγματα... 

1. Ένα διαστρεβλωτικό αντιχριστιανικό κείμενο

Ο λόγος γίνεται για ένα κείμενο, που στο ξεκίνημά του, αυτοπροβάλλεται ως εξής: 

[Σ’ αυτό το σημείο παραθέτουν την δική μου ένθετη εισαγωγή στο δεύτερο μέρος του

άρθρου μου  «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...». Το δεύτερο μέρος έχει ως θέμα την

Ιεράν Εξέτασιν σε όλο το μήκος και το πλάτος του Χριστιανισμού. Αυτά λοιπόν δεν

τα γράφω στο ξεκίνημα, στο πρώτο μέρος δηλαδή, αυτού του άρθρου όπως ψευδώς

επικαλούνται  (άλλο ένα εσκεμμένο ψεματάκι τους).  Στην εισαγωγή αυτή λοιπόν

γράφω τα εξής:]

"Η Θεολογική Θεμελίωση της Ιεράς Εξετάσεως

[Μετάφραση των συνοπτικών αλλά πολύ περιεκτικών σελίδων 519-537, περί της θεο-

λογικής και δογματικής θεμελιώσεως της Ιεράς Εξετάσεως και μιας σύντομης αλλά

πολύ κατατοπιστικής ιστορικής διαδρομής της,  του εξαιρετικού ερευνητικού συγ-

γράμματος: History of the Christian Religion to the Year Two Hundred (Ιστορία της

Χριστιανικής Θρησκείας μέχρι το Έτος 200), by Charles B. Waite, A. M., Fifth 

Edition – Revised. Chicago, 1900. Ο μεταφραστής προσέθεσε μερικές επιπλέον ση-

μειώσεις,  πληροφορίες και αναφορές εντός του κειμένου της μετάφρασης και έναν

μικρό επίλογο.]" 

(Κάθε μετάφραση κειμένου μπορεί να εισάγεται με μια εισαγωγή από τον μεταφρα-

στή. Δεν είναι καθόλου ασύνηθες, αλλά πολύ συνηθισμένο και υποβοηθητικό.) 

Και συνεχίζουν αυτοί με τα ακόλουθα:

Μεταφραστής του κειμένου,  είναι ο φανατικός αντιχριστιανός και ψευτο-αθεϊστής

Ιωάννης Ρούσσος, που κατά τη δική του μαρτυρία εδώ, έχει αλλοιώσει και το πρωτό-

τυπο κείμενο.  Δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό το αλλοίωσε.  Πιθανόν λοιπόν οι

κακοήθειες που αναφέρονται στο κείμενο που κυκλοφορεί στα Ελληνικά να ανήκουν

στον συγγραφέα του κειμένου,  πιθανόν όμως,  να έχουν κατασκευαστεί από τον

μεταφραστή Ρούσσο,  κατά τη συνήθειά του να διαστρέφει τα πάντα,  για να

κατηγορήσει τον Χριστιανισμό με πλαστά επιχειρήματα. Όπως κι αν έχει το θέμα, επί

μέρους σημεία του κειμένου εκείνου είναι ήδη απαντημένα στην ιστοσελίδα μας, 

όπως έχουμε ήδη αναφέρει αλλού και την απάντηση σε αυτό που θα εξετάσουμε σή-

μερα. Μόνο που στην παρούσα μελέτη θα το αναπτύξουμε περισσότερο, αποδεικνύ-

οντας την πραγματική σημασία του χωρίου που διαστρέφεται από τους συντελεστές

του κειμένου. 10

Σκοπός των αντιχριστιανών διαστρεβλωτών, είναι να ταυτίσουν την αληθινή Εκ-

κλησία του Χριστού, με τους αιρετικούς ιεροεξεταστές του Πάπα. Και επιπλέον, να

θεμελιώσουν δήθεν την Ιερά Εξέταση στη Χριστιανική πίστη, ώστε να μη γίνει φα-

νερό ότι είχε θεμελιωθεί από τον Πλάτωνα και τον αρχαιοελληνικό πολυθεϊσμό. Με

την απάντησή μας στο επί μέρους  (προς το παρόν) αυτό σημείο, θα δείξουμε επίσης

και την αναξιοπιστία,  τόσο του κειμένου εν γένει,  όσο και των συντελεστών του

αθεο-παγανιστών. Πιθανόν ο Ρούσσος να αλλοιώσει το κείμενο ΜΕΤΑ την απάντησή

μας,  μια και διαρκώς αλλάζει τα κείμενα που κυκλοφορούν από αυτόν,  παρ'  όλα

αυτά, εμείς θα απαντήσουμε στο κείμενο, όπως ακριβώς το έχουμε στα χέρια μας στη

σημερινή νεότερη κατάστασή του.  

[Κλπ.] 

Ενταύθα λοιπόν συνεχίζω εγώ και απαντώ. Ιδού τα εσκεμμένα ψέματα που δημοσιεύ-

ουν στα κείμενα τους αυτά τα χαμερπή και ασύστολα όντα, τα οποία στερούνται και

ίχνος ανδρισμού και διά τούτο κρύβονται και τελούν εν ανωνυμία, παρ’ ότι η κρατι-

κοδίαιτη και πανίσχυρη εκκλησία ΑΟΕΕ είναι κράτος εν κράτει και κάνει ό,τι επιθυ-

μήσει. 

1. ο δήθεν άθεος  (στην πραγματικότητα φανατικός αντιχριστιανός συνερ-

γάτης των πολυθεϊστών) Ι. Ρούσσος.   Μιλήσαμε περί του  «δήθεν άθε-

ος» και όλων αυτών των συναφών ψευδών ισχυρισμών ολίγο παραπάνω. Βλέ-

πετε και μόνοι σας τους υποθετικούς ισχυρισμούς των και τη λάσπη εναντίον

άλλων ατόμων, εδώ εμού προσωπικά. Βεβαίως αυτοί προβάλλουν παντού την

αλλοπρόσαλλη θέση, εφ’ ενός μεν ότι ουδείς δύναται να είναι άθεος, είναι φυ-

σικός νόμος και αξίωμα γι’  αυτούς,  εφ’  ετέρου δε ότι ο αθεϊσμός είναι θρη-

σκεία. Γι’ αυτούς λοιπόν υπάρχει θρησκεία χωρίς κανέναν οπαδό. Η΄ ίσως νο-

μίζουν ότι η λέξη άθεος είναι ύβρις! Αφού η Βίβλος τους είναι πλήρης αντι-

φάσεων τί πειράζει να προσθέσουν και αυτοί μερικές δικές τους! Δυστυχώς

γι’ αυτούς, ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο, εκτός και οι λέξεις «άθεος ή αθεϊ-

στής» και «αθεϊσμός» δεν έχουν τις καθιερωμένες έννοιες και ορισμούς, αλλά

τις έννοιες που μόνο αυτοί επέδωσαν και γνωρίζουν. Όταν αλλάζεις τις έννοι-

ες κατά το δοκούν και το συμφέρον τότε  «χαίρω πολύ!»: Ό,τι θέλεις βγάζεις! 

Από την κάλτσα,  γραβάτα και από το άχυρο,  κρέας! Τους διαμηνύω λοιπόν

ότι:  Και άθεοι υπάρχουν και ο αθεϊσμός όχι μόνο δεν είναι θρησκεία αλλά

αποτελεί την κατάργηση των θρησκειών, όπως έχομε αποδείξει στο άρθρο μας

Περί Σκεπτικισμού και όπως πολλοί διάσημοι άθεοι διανοητές και ερευνητές

έχουν αναπτύξει και αναλύσει.  Δυστυχώς αυτή η αλλοπρόσαλλη θέση προ-

βάλλεται και από άλλους μεταξύ των οποίων υπάρχουν μερικοί φίλοι και γνω-

στοί μου. Όλοι τους κάνουν μεγάλο λάθος! 

Ο μόνος χαρακτηρισμός που είναι αληθής είναι ότι είμαι αντιχριστια-

νός.  Αυτό ουδέποτε το αρνήθηκα και παντού το ανακοινώνω ευθαρσώς και

επωνύμως! Αυτοί κοιμόνται με την ιδέα ότι με το να με αποκαλούν αντιχρι-

στιανό μου κάνουν κακό και δυσφήμιση. Αντιθέτως μου κάνουν καλό και μου

προσάπτουν ένα κολακευτικό και προοδευτικό επίθετο! Τέρμα όλα όσα ήταν

γι’ αυτούς δεδομένα πριν ολίγα χρόνια, όταν είχαν μονά–ζυγά δικά τους. Τώ-

ρα ήλθε η ώρα να καταγγελθεί ο Χριστιανισμός συλλήβδην για απάτη, απο-

βλάκωση,  διασυρμό,  εκμετάλλευση,  άπειρα κατά συρροήν εγκλήματα,  κλπ, 

και θα κληθούν «λόγον διδόναι εν τή αγορά». Ο υπερ-ρατσισμός και το μονο-

πώλιο γνώσεως και μαθήσεως που ασκούσαν μέχρι προ τίνος: μόνο εμείς και11

κανένας άλλος, μόνο ό,τι λέμε εμείς και όλοι οι άλλοι θα φεύγουν από την μέ-

ση με οποιοδήποτε μέσο, και όλες αυτές οι κακοήθεις και απόλυτα ρατσιστι-

κές απαιτήσεις τους, έφτασαν στο τέλος τους. Τώρα θα καταγγελθούν και θα

μηνυθούν για όλα αυτά τα αισχρότερα και μεγαλύτερα εγκλήματα κατά του

πολιτισμού και της ανθρώπινης ιστορίας και να δούμε τί θα βρούνε να πούνε

ή που θα πάνε να κρυφτούνε. Πολλές και διάφορες εταιρείες που έχουν δημι-

ουργηθεί αλλά και πολλά διαφωτισμένα άτομα κεχωρισμένως εργάζονται ήδη

σ’  αυτήν την μεγάλης ιστορικής σημασίας καταγγελία!  Οι καιροί άλλαξαν! 

Μπορεί αυτοί να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο ανωνύμως,  αλλά οι άλλοι το

χρησιμοποιούν πολύ καλλίτερα και επωνύμως! 

   Συνεργάτης των πολυθεϊστών κ. α. είμαι μόνο στον τομέα του αντιχρι-

στιανικού αγώνα. Αυτό δεν έγινε λόγω αορίστου φανατισμού,  αλλά κατόπιν

εκτενούς, χρονοβόρας, πολυέξοδης και αμερόληπτης μελέτης και έρευνας. Εί-

ναι μοιραίο,  θλιβερό και καταθλιπτικό το παράδοξο γεγονός ότι ακόμα και

σήμερα τόσα εκατομμύρια ετερόκλητοι λαοί ομολογούν ότι πιστεύουν σε μια

καταστροφική,  αντιφατική και ιδιάζουσα αίρεση του Ιουδαϊσμού,  η οποία

προήλθε από την έρημο της Υπεριορδανίας και της Πετραίας Αραβίας και η

οποία ερήμωσε και κατάστρεψε τα πάντα. Λέμε και τονίζομε: «ομολογούν», 

διότι απ’ αυτούς το 99% δεν γνωρίσει τίποτα σχεδόν περί της θεολογίας και

των δογμάτων που πρεσβεύει αυτή η ξενόφερτη, αντιφατική και καταστροφι-

κή δοξασία. Είναι όντως θλιβερό το γεγονός να ρωτάς τους χριστιανούς τί εί-

ναι αυτά που πιστεύουν, και πέραν μερικών στερεοτύπων απαντήσεων τύπου: 

πιστεύομε στον Χριστό,  στον Θεό,  στην αγάπη,  κλπ, σχεδόν όλοι απαντάνε: 

«Δεν ξέρομε!». Ο δε τρόπος ζωής σχεδόν όλων πόρρω απέχει από τις επιτα-

γές της χριστιανικής δογματικής στην οποία υποτίθεται ότι πιστεύουν χωρίς

όμως να την γνωρίζουν. Αλλά και όσοι την γνωρίζουν σχεδόν πάντοτε δεν την

εφαρμόζουν, αλλά δικαιολογούν του εαυτούς των με την φτηνιάρικη δικαιο-

λογία περί ανθρωπίνων αδυναμιών! 

2. Ι. Ρούσσος,  ισχυρίζεται ότι στο χωρίο Γαλάτας 5/ε: 12,  υπάρχει δήθεν η

ιδεολογική θεμελίωση της... Ιεράς Εξέτασης.   Αυτό εδώ το στοιχείο

αποτελεί ένα από τα εκατοντάδες στοιχεία που παραθέτομε μέσα στο άρθρο. 

Δεν αποτελεί εδώ άποψη του μεταφραστή, ασχέτως αν συμφωνεί ή όχι, αλλά

είναι η άποψη του ερευνητή Charles B. Waite, τον οποίον μετέφρασα. Δεν το

ισχυρίζομαι εγώ αλλά ο Charles B. Waite ο οποίος και εφρόντισε να το τεκμη-

ριώσει με διάφορα πολύ πειστικά επιχειρήματα και στοιχεία. Αυτό καθίσταται

σαφέστατο σε έναν αμερόληπτο μελετητή με μια καλή μελέτη του άρθρου. 

Αλλά όταν έχεις να κάνεις με κουρδισμένους συκοφάντες..., τότε τί γίνεται; 

3. Μεταφραστής του κειμένου, είναι ο φανατικός αντιχριστιανός και ψευτο-

αθεϊστής Ιωάννης Ρούσσος,  που κατά τη δική του μαρτυρία εδώ,  έχει

αλλοιώσει και το πρωτότυπο κείμενο. Δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό το

αλλοίωσε.  Πιθανόν λοιπόν οι κακοήθειες που αναφέρονται στο κείμενο

που κυκλοφορεί στα Ελληνικά να ανήκουν στον συγγραφέα του κειμένου, 

πιθανόν όμως,  να έχουν κατασκευαστεί από τον μεταφραστή Ρούσσο, 

κατά τη συνήθειά του να διαστρέφει τα πάντα,  για να κατηγορήσει τον

Χριστιανισμό με πλαστά επιχειρήματα.   Εδώ εκτός του ότι ομολογούν

άγνοια του μεγάλου αυτού έργου του Charles B. Waite, ομολογούν και ότι δεν

έκαναν τον κόπο να βρούνε αυτό το βιβλίο και να ελέγξουν καλώς κατά πόσο

παραποίησα ή διαστρέβλωσα τις σελίδες του μεγάλου αυτού ερευνητή.  Εφ’ 12

όσον επιχειρούν μια τέτοια έστω και απειροελάχιστη απάντηση, (ουσιαστικά

πρόκειται για κόντρα για την κόντρα), αν ήταν υπεύθυνοι δεν νομίζετε ότι θα

έπρεπε να είχαν προμηθευτεί αυτό το βιβλίο προτού γράψουν και ισχυρισθούν

κάτι; Ιδού λοιπόν η αξιοπιστία και η αξιοπρέπειά των! Στην εισαγωγή μου, για

την οποία παρ’  όλα ταύτα επέδειξαν το θράσος να την παραθέσουν πράγμα

που δεν έκαναν για τις άλλες παραγράφους,  εγώ έγραψα: «Ο μεταφραστής

προσέθεσε μερικές επιπλέον σημειώσεις,  πληροφορίες και αναφορές εντός

του κειμένου της μετάφρασης και έναν μικρό επίλογο.». Αυτό πάντα γίνεται

και είναι θεμιτό ως συμπλήρωμα σε μεταφράσεις εφ’ όσον ο μεταφραστής ξε-

χωρίσει τα ιδικά του χωρία από αυτά του συγγραφέα. Ουδεμίαν μαρτυρία και

ομολογία έγραψα ή παραδέχτηκα ότι παραποιώ το κείμενο του εξαιρετικού

αυτού βιβλίου. Το βιβλίο αυτό μιλάει μόνο του, δεν έχει «χρείαν παραποιήσε-

ων»,  όπως έκανε πάντοτε ο δικός τους Ευσέβιος Καισαρείας με ό,τι έπιανε

στα χέρια του. Δεν χρειαζόμαστε εμείς ούτε μεταχειριζόμαστε χριστιανικά μέ-

σα και κόλπα! Όποιος λοιπόν κατέχει την αγγλική γλώσσα και έχει αυτό το

θαυμάσιο βιβλίο ας ελέγξει την καταλέξει μετάφρασή μου την οποία έκανα

πιστή στο πρωτότυπο.  Οτιδήποτε είναι δικό μου το θέτω εντός αγκυλών [ ] 

όπως και το προείπα,  χωρίς να διαστρέψω απολύτως τίποτα από το αρχικό

κείμενο. Αλλά όπως γράφει ο αγαπητός μου συνεργάτης και χορηγός Ιωάννης

Φραγκούλης «το βαμβάκι μπήχτηκε βαθιά!...».

Όσο για να κατηγορήσομε τον Χριστιανισμό λόγω συνηθείας και

με πλαστά επιχειρήματα, όπως αυτοί οι ανώνυμοι διαστρεβλωτές ισχυρί-

ζονται,  απαντάμε ως εξής.  Τον Χριστιανισμό,  για να είμαστε ακριβείς την

εβραιοχριστιανική μάστιγα, δεν τον κατηγορούμε καθόλου αλλά τον καταγ-

γέλλομε παγκοσμίως και τον ξεβρακώνομε για να καταδείξομε την ασχημοσύ-

νη του. Δεν το κάνομε λόγω συνηθείας αλλά λόγω του «καθήκοντος του γνώ-

στη» και για την κάλυψη του κενού της αμαθείας που έχει δημιουργήσει εδώ

και 1800 χρόνια. Μας βασανίζει τη συνείδηση το σοφό γνωμικό: «όποιος κρύ-

βει αλήθεια καταστρέφει χρυσάφι!». Δεν χρειαζόμαστε πλαστά ή ψεύτικα επι-

χειρήματα καθόλου,  όπως αυτοί οι διαστρεβλωτές μονίμως από τον Παύλο

μέχρι και σήμερον χρησιμοποιούν! Έχομε άπειρα πραγματικά, ιστορικά, θεο-

λογικά, επιστημονικά, κλπ, επιχειρήματα. Εν ολίγοις επαναλαμβάνομε για να

υπενθυμίσομε στον αναγνώστη ότι: (1) Ο Χριστιανισμός είναι η πλέον κατα-

στροφική θρησκεία της ιστορίας του ανθρώπου η οποία επεβλήθη διά παντός

είδους βίας,  πυρός και σιδήρου,  ψέματος και εκφοβισμού. (2)  Βασίζεται σε

ανόητα, αισχρά, ελεεινά, αντιεπιστημονικά, λανθασμένα και άχρηστα βιβλία. 

Π. χ., μελετείστε προσεκτικά τουλάχιστον την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη

και θα το διαπιστώσετε. (3) Η θεολογία, δαιμονολογία και μυθολογία του Χρι-

στιανισμού είναι κακοήθης, σχιζοφρενική, τρομοκρατική, φρικτή και αντιφα-

τική σε βαθμό που αν ένας με τα καλά του την μελετήσει καλώς και υποτιθέ-

σθω ότι την ασπαστεί, στο τέλος-τέλος θα βγει ή τρελός ή ενσυνείδητος ψεύ-

της. Τί λογική ή εποικοδομητική ηθική και πρακτική εφαρμογή να αποκομίσει

κανείς απ’ αυτή την παρλαπίπα! Π. χ., αν δεν εμπιστεύεστε τα λόγια μας, με-

λετείστε μόνοι σας, αλλά προσεκτικά, τουλάχιστον την Παλαιά Διαθήκη, την

Καινή Διαθήκη και ολόκληρη την Χριστιανική Κατήχηση και Δογματική και τό-

τε θα δείτε! (4) Οι πατέρες του Χριστιανισμού είναι άνθρωποι απαξιωτικοί για

τον κόσμο και τη ζωή, αναχωρητές, συμπλεγματικοί, καταστροφικοί, άξεστοι, 

πολλάκις εγκληματίες και καταστροφείς, κ. ά. Π. χ., μελετείστε με κρίση τους

βίους και τις πολιτείες διαφόρων ιερωμένων και καλογήρων και μερικά απ’ 

αυτά που πολλοί έγραψαν ή είναι γνωστά γι’ αυτούς. Δώσετε π. χ., προσοχή  13

στους:  Παύλο,  Ιουστίνο,  Αθανάσιο,  Θεόφιλο,  Κύριλλο,  Τερτυλλιανό,  Πάπα

Κάλλιστο,  Κλήμεντα,  Ευσέβιο,  Τύχονα,  Επιφάνιο,  Αυγουστίνο,  Ιερώνυμο, 

Χρυσόστομο,  Πάπα Λέοντα Χ,  Λούθηρο,  Καλβίνο,  και ο κατάλογος τείνει

στο άπειρον! (5) Ο Χριστιανισμός είναι υπόλογος των περισσοτέρων και θη-

ριωδεστέρων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού.  Δεν

έχετε παρά να μελετήσετε αντικειμενικώς όλη την ιστορία του.  

Συνεπώς: «ποίαν χρείαν έτι έχομεν μαρτύρων,  πλαστών ή ψευδών ή

οτιδήποτε άλλων;!».  Δεν έχομε την ανάγκη των μέσων του Χριστιανισμού! 

Πράγματα και γεγονότα ομιλούν μόνα τους. Εμείς απλώς τα παραθέτομε με

ακρίβεια. Τί να παραποιήσομε εμείς σ’ αυτό το τουρλουμπούκι! Το δυστύχη-

μα είναι ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν οι διάφοροι διαστρεβλωτές που προ-

σπαθούν εκ του αδήλου και κρυφίου να παρουσιάσουν τον Χριστιανισμό ως

άγιον και αληθινόν στις αδαείς και ευκολοφοβόπιστες μάζες! Αν διαφωνείτε

λοιπόν με τις καταγγελίες μας τότε ας έχομε μια δημοσία συνάντηση με επαρ-

κή χρόνο και να συγκρίνομε τα χαρτιά μας! Και ο κ. Μ. Καλόπουλος σας το

έχει προτείνει και ο κ. Π. Μαρίνης και άλλοι. Εσείς όμως ποτέ σας δεν δεχθή-

κατε αλλά κρυφθήκατε.  Γιατί δεν τολμάτε να μας δείξετε τα βαριά χαρτιά

σας; Εμείς μιλάμε με ανοιχτά χαρτιά,  εσείς όμως με κλειστά! Tempore dato 

κύριοι, ειδοποιείστε μας και τότε κύριοι, tempore satis θα τα πούμε μια χαρά! 

4. Σκοπός των αντιχριστιανών διαστρεβλωτών, είναι να ταυτίσουν την αλη-

θινή Εκκλησία του Χριστού, με τους αιρετικούς ιεροεξεταστές του Πάπα.

   Το ξαναείπαμε ότι δεν πράξαμε απολύτως καμία διαστρέβλωση, 

πράγμα που μπορεί να ελέγξει ο καθένας που έχει αυτό το βιβλίο και γνωρίζει

καλώς την αγγλική.  Στο κάθε τι παραθέτομε αναφορές στοιχεία και άφθονα

τεκμήρια. Ο Πάπας, για τον οποίον κόπτονται,  είναι χριστιανός (;)  όπως και

αυτοί οι ίδιοι (;) και, αν δεν το γνωρίζουν, από την πρώτη οικουμενική σύνοδο

χαίρει διακρίσεως, κλπ. Αν μετά ήλθε το σχίσμα της Μίας Αγίας Καθολικής

και Αποστολικής Εκκλησίας, σ’ αυτό δεν ευθύνεται ο Πάπας αλλά ευθύνεται

το Άγιο Πνεύμα που δεν καθοδήγησε καλώς και δεν προστάτευσε επαρκώς

την άμπελον και την σαγήνην του Ιησού Χριστού τους... Μετά στα υπόλοιπα

99.9% σημεία,  τα οποία τεχνηέντως δεν άγγιξαν,  καταγράφομε όλα τα στοι-

χεία: δογματικά, θεολογικά, πρακτικά, βιβλικά και ιστορικά, περί ολοκλήρου

της χριστιανικής Ιεράς Εξετάσεως, αρχής γενομένης από την Παλαιά Διαθήκη, 

τον Ιησού και τον Παύλο, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή. Ανατρέξετέ

τα εντός του άρθρου και ελέγξετέ τα λεπτομερώς και προσεκτικώς.

5. Πιθανόν ο Ρούσσος να αλλοιώσει το κείμενο ΜΕΤΑ την απάντησή μας, 

μια και διαρκώς αλλάζει τα κείμενα που κυκλοφορούν από αυτόν,  παρ' 

όλα αυτά,  εμείς θα απαντήσουμε στο κείμενο,  όπως ακριβώς το έχουμε

στα χέρια μας στη σημερινή νεότερη κατάστασή του.   Ιδού η αξιοπιστία

των! Την αφήνομε στην κρίση σας.... «Πιθανόν ο Ρούσσος... κλπ.». Επιχειρη-

ματολογούμε με πιθανότητα, την στιγμή κατά την οποία και να με ρωτήσουν

μπορούσαν και πάντοτε τους παραδίδω αληθές οτιδήποτε γράφω. 

6. ...και τα ψεύδη των συνεχίζονται και εδώ και ‘κει κι αλλού στο ίδιο μοτίβο και

τόνο. Ενώ τους ειδοποίησα περί όλων αυτών διά του ηλεκτρονικού ταχυδρο-

μείου,  αυτοί μου έγραψαν ότι δεν αλλάζουν τίποτα,  κλπ.  Έτσι μη έχοντας

ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις και στοιχεία, εκτός από την ιστοσελίδα τους, 

την ανωνυμία τους και την αποπομπή τους, σταμάτησα τα περαιτέρω. Αν αυ-14

τά δεν είναι κακοήθειες και ψεύδη τότε τί είναι; Καμία συστολή και εντροπή

απ’  αυτά τα χαμερπή υποκείμενα. Είναι,  βλέπετε,  απόλυτα πιστοί στις ακρι-

βείς αρχές και μέσα που εδιδάχθηκαν από την Χριστιανικήν Αγίαν Γραφήν και

την Χριστιανικήν Ιεράν Παράδοσιν και την ιστορία τους και την απολογητική

τους!

Δεν σκοπεύω να ασχοληθώ με τέτοια χαμένα και αφανή υποκείμενα πλέον

στο μέλλον. Έχω πολύ σοβαρότερα καθήκοντα και θέματα να ασχοληθώ και να γρά-

ψω. Απλώς αυτό ήταν μια παρένθεση κυρίως λόγω του Παλλαδά. Δεν επιθυμώ ούτε

την συνάντηση ούτε την γνωριμία με τέτοια άνανδρα, ύπουλα και ύποπτα στοιχειά. 

Αλλά τους διαμηνύω ότι δεν θα είναι αυτοί οι τιμητές, δικαστές και κριτές του τί εί-

μαστε εμείς και του τί δεν είμαστε. Εμείς είμαστε ό,τι μας αρέσει και αυτό που θέλο-

με, όπως και αυτοί είναι για τους εαυτούς των. Ακόμα κάνομε παρέα ή έχομε φίλους

και συνεργάτες αυτούς που εμείς επιθυμούνε και διαλέγομε και δεν θα ζητήσομε την

έγκρισή τους. Ούτε θα κάνομε αίτηση σ’ αυτούς για να μας δώσουν άδεια στο τί εμείς

θα γράφομε και θα δημοσιεύομε! 

Αγαπητοί αναγνώστες σίγουρα θα διακρίνατε την αγανάκτησή μου μέσα στο

άρθρο. Ήταν καιρός πια! Αν συμφωνείτε μαζί μας και έχετε αίσθημα ευθύνης, συνε-

χίστε και ‘σεις τον αγώνα κατά του ψεύδους, της διαστρεβλώσεως, της μισής αλήθει-

ας και της συκοφαντίας τα οποία βρίσκουν πρόσφορο έδαφος εκεί που υπάρχει αμά-

θεια,  αφέλεια,  απροθυμία,  καταπίεση,  απελπισία,  παραίτηση,  απροθυμία για έρευνα

και ορθή μάθηση και όλα τα κακά παράγωγά τους. Εκεί χαίρονται και τυρβάζουν αυ-

τοί οι εχθροί της αλήθειας, της επιστήμης, της φιλοσοφίας, των Ελληνικών αρχών δη-

λαδή όπως και όλου του Ελληνισμού και οπαδοί αυτής της πολύ ιδιάζουσας,  ξενό-

φερτης, αντιφατικής, σχιζοειδούς και καταστροφικής δοξασίας, κυριολεκτικής μάστι-

γας. 

Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μ. Ρούσσος,  

Δρ. Καθηγητής Μαθηματικών

Ερευνητής βιβλικών και χριστιανικών ζητημάτων,  

Μιννεσότα, ΗΠΑ,  

Οκτώβριος 2007.