Το Στόουνχεντζ ως... αρένα χορού και τελετών μύησης!

Για το μυστηριώδες μνημείο του Στόουνχεντζ, έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς δεκάδες θεωρίες. Το κυκλικό νεολιθικό μνημείο, που ξεκίνησε να κατασκευάζεται περίπου το 3000 π.Χ. και ολοκληρώθηκε το 1500 π.Χ., αποτελεί για τους επιστήμονες έναν άλυτο γρίφο. Αν και δεν υπάρχει ένα κοινώς αποδεκτό συμπέρασμα για το σκοπό ανέγερσης και τη χρήση του, μία από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες είναι εκείνη που συνδέει το Στόουνχεντζ με αστρονομικές παρατηρήσεις και θρησκευτικές τελετές.

  Πριν από δύο χρόνια, ο Rupert Till, καθηγητής του πανεπιστημίου Huddersfield της Βρετανίας, είχε διατυπώσει μία εντελώς διαφορετική άποψη, η οποία είχε προκαλέσει σε προβληματισμό!

  Συνθέτης, μουσικολόγος και ειδικός σε θέματα ακουστικής και μουσικής τεχνολογίας ο ίδιος, είχε υποστηρίξει την πιθανότητα το Στόουνχεντζ να δημιουργήθηκε βασικά ως μια τεράστια αρένα χορού, ιδίως για εκστατική μουσική!

  Σήμερα, η παραπάνω θεωρία έρχεται να ενδυναμωθεί ακόμη περισσότερο, αφού νέες ακουστικές προσομοιώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, χρησιμοποιώντας μοντέλα του αρχικού μνημείου όπως αυτό πρέπει να ήταν χτισμένο, αποδεικνύουν ότι το Στόουνχεντζ ήταν πρότυπο ακουστικής!

  Αν αυτό συνδιαστεί με το γεγονός πως οι θρησκευτικές τελετές μύησης στην αρχαιότητα ακολουθούσαν μία συγκεκριμένη ιεροτελεστία που ξεκινούσε από τις προκαταρκτικές τελετές εξαγνισμού και πριν την μύηση περιλάμβανε πάντα θυσίες που ακολουθούνταν από τραγούδια, χορούς και λιτανείες, τότε οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι το Στόουνχεντζ, αποτελούσε τον ιδανικό χώρο για τέτοιου είδους τελετές!

 Όπως από την αρχή είχε υποστηρίξει ο Till, αν κάποιος βρισκόταν στο εσωτερικό του κύκλου του Στόουνχεντζ και χτυπούσε απλώς τα χέρια του ή ένα τύμπανο, τότε το χτύπημα ακουγόταν τόσο  δραματικό και έντονο, που καθήλωνε! Αυτό οφειλόταν στο γεγονός πως οι όρθιες λαξευμένες πέτρες του μνημείου είχαν τη σωστή ακουστική για να ενισχύουν συγκεκριμένους ήχους, ιδίως τους ρυθμικά επαναλαμβανόμενους εκστατικούς ήχους (περίπου αυτούς της σημερινής τρανς μουσικής).

  Σήμερα το μνημείο έχει μερικώς καταρρεύσει, αλλά πριν από 5.000 χρόνια στην πρωτογενή ακέραια μορφή του, η ακουστική του πρέπει να ήταν σχεδόν του επιπέδου των σημερινών συναυλιών!